Heerlijk, deze week is het herfstvakantie! Eventjes bijtanken en tot rust komen in deze vreemde Corona-tijd.
Ik heb getwijfeld of ik deze week weer een webinar wilde verzorgen voor jullie, maar ik heb besloten dat dit keer niet te doen in de vakantie.
Achter de schermen ben ik wel heel hard aan het werk met het ontwikkelen van nieuwe workshops, dus over een tijdje gaat er zeker weer een webinar komen, maar deze week wilde ik mezelf eventjes wat extra rust gunnen.. Hoewel, extra rust is niet het juiste woord… Het komt er vooral op neer dat ik mezelf een vaste verplichtingen wilde opleggen voor deze vakantie, zodat ik de week gewoon kan nemen zoals het komt. Lekker leven in het moment en inspiratie opdoen door wat ik tegenkom!
Een tip voor jullie voor deze vakantie is deze quote van Einstein:
‘Als je doet wat je deed, dan krijg je wat je altijd kreeg’
Laat je eens verrassen, doe eens iets nieuws, luister eens naar onbekende muziek, probeer eens te improviseren als je dat nooit hebt gedaan, het verrijkt je (muzikale) leven!
admin
IK BEN VOOR #meermuziekindeklas
Vorige week woensdag werd het muziekopleidersakkoord ondertekend. In dit akkoord sluiten de pabo’s en conservatoria een samenwerking voor de lange termijn. Dit is een enorme stap op weg naar muziekonderwijs voor álle kinderen op álle basisscholen in Nederland!
Tja, toen ik een klein Judithje was, toen had ik ouders en andere familieleden die veel met muziek deden. Ze hebben me nooit gepusht, maar het maakte het wel gemakkelijk om muziek te gaan leren: ik zag het immers zoveel in mijn omgeving.
Op school.. Als ik terugkijk werd daar nou ook niet enorm veel aan muziek gedaan. Ja we zongen wel veel, en 1x deden we een heel tof project samen met de plaatselijke fanfare. Toen mocht je je eigen instrument maken, ik knutselde van een verfemmer een snaredrum, en met mayonaise-emmers maakte ik daar nog weer bongo’s aan vast.. Het was fantastisch, en de andere kinderen op school maakten zo ook kennis met de muziek die ik stiekem al een beetje kende.
Als ik dan kijk naar deze tijd: muziek is op dit moment te weinig een vast onderdeel van het leven van kinderen, en dat terwijl het zoveel goeds brengt, juist ook voor hun ontwikkeling. Muziek moet meer (net zoals sport) een vast onderdeel van het onderwijs worden. Zo krijgen alle kinderen iets van muziek mee, en op termijn zullen er wellicht ook meer kinderen blijvend iets met muziek gaan doen in hun vrije tijd, en dat is dan weer goed voor de vele muziekverenigingen!
Dus natuurlijk ben ik voor #meermuziekindeklas!
Wist je trouwens dat ik ook leuke workshops en lesprogramma’s voor het primair onderwijs heb?! Wil je er meer over weten?
Neem dan snel contact met me op, zodat we kunnen kijken wat we voor elkaar kunnen betekenen!
Mondkapjes en ademhaling
Sinds vorige week dinsdag is er een dringend verzoek om in openbare ruimtes een mondkapje te dragen, zolang je geen zitplaats hebt…
Ik ga hier niet in op de zin en onzin van het gebruik van mondkapjes. Ik ben van mening dat we alles moeten doen om dat virus er snel onder te krijgen…
Maar mondkapjes en ademhaling, dat is een dingetje.. Veel mensen klagen over benauwdheid en/of moeilijk ademen als ze een mondkapje moeten dragen…
En ik kan me dat voorstellen, daarom hier wat tips om rustig te kunnen blijven ademen.
Het allerbelangrijkste is dat je zelf probeert ontspannen te blijven, dat begint al met je houding. Focus vooral op het ontspannen houden van je schouders en je gezichtsspieren.
Ik raad je ook aan om alvast thuis een beetje te oefenen met het mondkapje. Zo raak je eraan gewend in een veilige vertrouwde omgeving en dat maakt het gemakkelijker om het straks in een openbare ruimte te dragen.
Experimenteer ook met verschillende soorten mondkapjes (er zijn nogal wat verschillende stoffen beschikbaar en zoek het mondkapje dat het meest comfortabel voor je voelt)
En dan je ademhaling… Probeer zoveel mogelijk door je neus te ademen. Dat is sowieso een goed idee in deze tijd omdat in je neus de lucht die je binnenkrijgt wordt gezuiverd, en in je mond niet. Een ander voordeel van de neusademhaling is dat deze de buikademhaling stimuleert waardoor je rustiger en ontspannener kunt blijven.
Ik wens je veel succes!
Heb jij andere vragen mbt ademhaling? Laat het me weten, wellicht kan ik je verder helpen! Wist je dat ik ook een workshop over ademhaling heb ontwikkeld?
Hier lees je er alles over!
Composities en arrangementen van mijn hand op Sonolize
Een aantal weken geleden zag ik op social media een artikel over het platform ‘Sonolize’.
Sommigen van jullie hebben er misschien ook over gelezen, voor de anderen zal ik uitleggen wat het inhoudt.
Sonolize is een website waar componisten hun composities en arrangementen kunnen verkopen (uiteraard krijgen de platformbouwers ook een deel van de verkoop), en muzikanten of orkesten kunnen er muziekstukken kopen…
Het trok mijn aandacht en het kreeg een plekje ‘in mijn achterhoofd’ voor een wat rustiger moment.
Afgelopen week was er zo’n rustiger moment en ben ik er eens goed voor gaan zitten. Composities en arrangementen verkopen is vaak lastig: uitgevers, auteursrecht etc… Ik componeer en arrangeer best regelmatig wat dingen, maar echt uitgeven dat kwam er eigenlijk niet van. Via Sonolize kan dat nu wel en eigenlijk betrekkelijk eenvoudig..
Ik heb me dus ingeschreven en gelijk een drietal composities geüpload voor verkoop. Natuurlijk zal die collectie binnenkort worden aangevuld!
Dezelfde dag al ontving ik een enthousiaste mail van de Sonolize terug: dat ze het fijn vonden dat ik de weg naar hun platform had gevonden én dat ze blij waren dat ik daarmee de allereerste vrouwelijke componist op hun platform was! Superleuk dus!
Nieuwsgierig geworden? Neem vooral eens een kijkje!
De kracht van muziek
Ik verbaas me steeds weer over de kracht van muziek. Zoals sommigen van jullie wellicht weten heb ik me een aantal jaren geleden verdiept in muziektherapie, en destijds ook als vrijwilliger bij een zorginstelling in de zomervakantie muziektherapie mogen ondersteunen.
Een fantastische ervaring.. Helaas ontbreekt me de tijd om dat vrijwilligerswerk te blijven doen, maar ik wil jullie eigenlijk deze week wel wat meer vertellen over de kracht van muziek in de zin van muziektherapie.
Mensen gebruiken muziek al sinds de oudheid om een beter gevoel te krijgen. Maar muziektherapie is natuurlijk veel meer dan alleen maar een goed gevoel. Bij muziektherapie gebruik je eigenlijk muzikale parameters om emoties te beïnvloeden.
Na de Tweede Wereldoorlog kwam de inzet van muziektherapie in de zorg eigenlijk echt op gang. In die tijd kwam er meer aandacht voor het welzijn van de patiënt, met name psychiatrische patiënten. Dit bood ruimte aan meer creativiteitsontplooiing en therapeutische interventies als aanvulling op de medische behandelingen. Muziektherapie wordt ingezet bij verschillende mensen: mensen met een depressie, met verslavingsproblemen, maar ook bv bij personen met Parkinson, met ADHD of autisme en in de ouderenzorg (bv bij dementie).
Muziek kan een gevoel van vertrouwdheid geven omdat het herinneringen oproept. Door dat vertrouwde gevoel kunnen mensen rustiger worden. Het ritme van muziek kan mensen aanzetten om te gaan bewegen.
Muziek kan ook spanning en stress reduceren, en dan gaat het niet alleen om het gevoel van stress maar ook de lichamelijke stressreacties zoals hoge bloeddruk en hoge hartslag. Het is dan wel belangrijk dat je met de gekozen muziek aansluit bij de behoeftes van de betreffende persoon.
Wat is dan de beste muziek voor het brein, de beste muziek om die gevoelige snaar te raken? Tja, het belangrijkste is dat je de muziekkeuze zo goed mogelijk afstemt op de persoon waarvoor je de muziek speelt.
Ikzelf vind dit dus een heel interessant fenomeen en probeer me in mijn vrije tijd vaak te verdiepen in wat muziek met het brein doet. Wellicht dat dat op een later moment ook zeer van pas komt in mijn eigen muziekpraktijk. Ik zou het onwijs tof vinden om bv met een (klein) ensemble wat dingen op dit gebied te gaan ondernemen, en wie weet liggen er zelfs mogelijkheden voor onze blaasorkesten…
Ook weer zo’n stukje kansen pakken?! Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegenaan kijken!
Hygiëne en je koperinstrument
Een heet hangijzer in tijden van Corona is natuurlijk altijd hygiëne, en terecht.
Voorafgaand aan lessen en repetities dien je je instrument thuis schoon en droog te maken en je moet uiteraard je handen desinfecteren voor de les of repetitie…
Maar hoe kun je instrument nu zo hygiënisch mogelijk houden?
Een aantal maanden geleden schreef ik dit blogje over het schoonmaken van je instrument, je kunt hier lezen hoe je je instrument kunt schoonmaken…
Hoe vaak moet je dat nu doen? Normaal gesproken doe ik de uitgebreide schoonmaak 1x per jaar zelf, en daarnaast krijgen mijn instrumenten jaarlijks een onderhoudsbeurt bij de professionals van Adams Music.
Nu in tijden van Corona heb ik dat niet veranderd. Wat ik wel veranderd heb ik is dat ik mijn mondstukken 1x per 3 weken reinig… En ik poets de lak van mijn instrumenten vaker omdat ik merk dat (wellicht door het handdesinfectiemiddel) er sneller aanslag op mijn instrumenten komt op de plekken waar ik ze vasthoud in mijn handen.
Enne, natuurlijk zorg ik ervoor dat ik niet met een mond vol etensresten ga blazen (oftewel ik poets mijn tanden voordat ik ga spelen)
Heb jij je schoonmaakrituelen aangepast vanwege Corona?
Musicus 2.0
Ik hoor veel mensen al denken: wat is dat nou weer voor hippe term…
En toch dekt dit de lading denk ik..
Als musicus moet je in de huidige samenleving jezelf een beetje opnieuw uitvinden. Sommige collegae vinden dat niet leuk, ronduit vervelend of misschien gewoon heel spannend of zelfs eng.
Ik vind het persoonlijk wel leuk: Ik denk dat het goed is dat je regelmatig gedwongen wordt om te reflecteren op je eigen functioneren.
En dat dan in relatie tot hoe de samenleving er op dat moment uit ziet.
Jezelf opnieuw uitvinden om zo musicus 2.0 te worden, dat is best spannend, maar ook juist heel erg leuk, want het is ook een uitdaging!
Ik schreef vorige week al over een andere manier van lesgeven, maar wat te denken van een stuk marketing (hoe zorg je dat je je doelgroep bereikt?!), een stuk sociaal werk (ja soms voel ik me echt een sociaal werker, en weet je als dat een keer nodig is, dan doe ik dat met liefde. Want het is ook een teken dat mijn pupil mij vertrouwt, en dat is belangrijk om samen een doel te bereiken.
Het heeft er misschien ook mee te maken dat ik van nature behoorlijk leergierig ben: ik wil steeds meer weten en ontdekken en dat komt goed van pas! Ik schrijf nu Musicus 2.0, maar ik denk dat ik in mijn carrière ook nog wel de 3.0 en de 4.0 zou kunnen meemaken!
Is blaasmuziek nog wel hip genoeg voor jeugd?
Dat is de vraag die ik deze week gesteld kreeg…
Mijn eerste reactie: jazeker wel! Maar bij deze bevestiging hoort wel een uitleg waarom ik dat denk. En omdat ik denk dat veel van mijn volgers ook met dit issue kampen heb ik besloten er een blog over te schrijven.
Ja, blaasmuziek is zeker nog hip genoeg voor jeugd, maar dan moeten wij (volwassenen/professionals) wel willen meedenken in de tijdgeest van nu.
Vroeger, toen ik zelf een jeugdige leerling was, kreeg ik gewoon les ‘volgens het boekje’. Iedere week je lesje leren, goed oefenen en dan laten ‘overhoren’ door je muziekleraar. Dat is iets wat de jeugd nu minder aanspreekt. Je hebt er hele fanatieke ambitieuze kids tussen zitten, maar de meesten zullen al snel afhaken bij deze manier van werken.
Dus.. toch niet hip genoeg dan??
Jawel hoor, maar wij als docenten moeten de leerling meer eigenaar maken van de les en van hun muziek. Natuurlijk zijn bepaalde basiszaken nodig om jezelf te ontwikkelen, maar dat kan ook heel goed met materiaal dat aansluit bij de belevingswereld van de leerling. Ik heb een trompetleerling die fan is van Billy Eilish. Natuurlijk spelen we dan Billy Eilish. En natuurlijk komen er dan zaken boven die hij nog niet kent of niet beheerst, maar die leer ik hem dan gewoon op dat moment. Het hoeft niet per se ‘volgens het boekje’…
Voor degenen die ermee bekend zijn: het ‘bloem-model’ kun je altijd inzetten, maar het vergt soms net even wat meer creativiteit en tijd om het met voor jou onbekender materiaal op te zetten. Maar hee, ook wij blijven leren, toch?!
Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor orkesten: laat jeugd meedenken over wat tof is om te doen met een concert, laat ruimte om eens een improvisatiewerk op het repertoire te leggen..
Of dit dan dé oplossing is? Nee, dat wil ik niet zeggen, maar het is wel een pleidooi om meer tijd en energie te stoppen in de muzikale beleving van ‘de jeugd van tegenwoordig’.
Stop met die hokjesgeest en ga creatief aan de slag: denk out of the box!
Protocollen in de praktijk
Nu écht al mijn orkesten weer begonnen zijn met repeteren, en ook de lessen weer hervat worden, wil ik in mijn blog van vandaag dieper ingaan op het werken volgens de protocollen in de praktijk. Ik heb in de afgelopen maanden (sinds onze activiteiten weer mondjesmaat op gang kwamen) verschillende vragen gehad. Vragen variërend van ‘wat vind jij nou van die protocollen?’ tot ‘zijn de protocollen werkbaar?’
Allereerst maar mijn antwoord op de eerste vraag: wat ik van de protocollen vind. Ik vind dat we alles moeten doen om (met elkaar) muziek te kunnen en mogen maken. En als daar deze protocollen bij horen, dan is dat zo en dan houden we ons daaraan. Voor de veiligheid van onszelf en die van anderen binnen én buiten het orkest. Ik wil daar verder geen discussie over eigenlijk. Dit is de manier waarop we op dit moment met elkaar muziek kunnen en mogen maken, dus so be it.
Dan vraag twee; of de protocollen werkbaar zijn..
In de basis is mijn antwoord hierop: ja!
Zowel de protocollen voor de individuele lessen als die voor orkesten zijn werkbaar. Natuurlijk zijn er ongemakken: muzikanten horen elkaar minder goed (hoewel sommigen aangeven dat dat eigenlijk ook wel prettig is want zo kunnen ze niet in de war raken van anderen!!), een mooie balans maken is lastiger…
En bij de lessen: even een instrument van een leerling nakijken mag alleen met handschoenen aan, en er zijn twee standaards nodig..
Maar echt, met een beetje goede wil van iedereen, en niet teveel gemor en negatieve energie is het echt prima te doen…
Hierbij wil ik ook speciaal de mensen noemen die binnen verenigingen verantwoordelijk zijn voor het naleven van het protocol, het gereedzetten en schoonmaken van stoelen, uitmeten van de orkestplattegrond, etc etc…
Zij doen onbetaald maar werkelijk onbetaalbaar werk en verdienen groot respect en waardering!
Wat wel heel jammer is, is dat het geven van concerten nu lastig is.
Je hebt dan niet alleen rekening te houden met de regels voor het orkest, maar ook voor het publiek gelden regels.
Concerten zijn daarom voor veel verenigingen momenteel nog een ver van hun bed show, er zijn zelfs verenigingen die nog steeds (vanwege de beperkte ruimte) niet voltallig kunnen repeteren..
Voor mijn orkesten geldt dat gelukkig niet!
Ik hoop van harte dat iedereen goed mee blijft werken aan de naleving van de protocollen (niet alleen in de muziek-omgeving, maar ook daarbuiten) zodat we met elkaar muziek kunnen blijven maken, maar ik hoop bovendien dat er op 1 of andere manier meer mogelijkheden worden geschept om concerten te geven.
Zoals ik vorige week al schreef: we moeten in kansen denken!
Aangezien er minder publiek binnen mag in zalen kun je een concert misschien wel 2x uitvoeren! Of wat dacht je van een concert opnemen en bv tegen een kleine vergoeding digitaal beschikbaar maken? Ik noem maar wat hè..
Wat voor ideeën hebben jullie daarover? En wat vinden jullie van repeteren/lessen volgens het protocol?
Omkijken en vooruitzien
De titel van deze blogpost zou je wellicht eerder verwachten aan het eind van een jaar, maar ik schrijf dit verhaal toch echt hartje zomer. Wél aan het eind van de zomervakantie.. Een zomervakantie die zo anders was dan dat velen van ons zich dat in januari of februari hadden voorgesteld.
Dat gold ook voor mijzelf zoals jullie weten. Ik ben niet op vakantie gegaan, maar thuis gebleven. En met de zomerse temperaturen van de afgelopen weken was dat zo gek nog niet! Ik heb thuis het nodige kunnen klussen en tegelijkertijd kunnen genieten van de zon en een opzetzwembad in de achtertuin. Sommige dagen was het heel heet en kwam ik niet veel verder dan wat mijmeren in de schaduw…
En precies uit die mijmeringen is deze blogpost ontstaan.
Waarover ik mijmerde?
Corona, het muziekonderwijs, de hele cultuursector…en hoe het nu verder moet.
Corona legde de cultuursector plat. Concerten en optredens werden (en worden!) afgelast, orkesten (zowel op professioneel niveau als op amateurniveau) werden stilgelegd. Gelukkig mag er inmiddels weer samen gerepeteerd worden, zij het dan op afstand.
Corona liet nog maar weer eens zien hoe individualistisch onze samenleving is, maar tegelijkertijd liet het ons ook inzien hoezeer we toch gesteld zijn op écht contact met mensen. Tijdens de lockdown was ik maar wat blij dat ik mijn beste maatjes weer even zag, en wat mistten mijn orkestleden en ik het samen musiceren…
Tijdens de zomervakantie kwam naar voren dat de subsidiekraan voor culturele instellingen in Nederland flink wordt dichtgedraaid.. Orkesten, theaters, concertzalen… Voorbeelden en idealen voor jonge kunstenaars en muzikanten gaan zo verloren..
En ik heb geen glazen bol hoor, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat na de economische crisis die door Corona werd veroorzaakt ook de subsidies voor bv muziekverenigingen zullen worden gekort.
En toen ik dat allemaal las dacht ik… is er dan eigenlijk nog wel toekomst voor onze sector?
En direct daarna: Jazeker is er toekomst! Maar dan moeten we wel op een andere manier gaan kijken en acteren. Niet alleen maar dingen doen omdat we het altijd zo gedaan hebben. Dit is júist de tijd om te veranderen.. Kansen zien en pakken!
Aan de slag met muziek op een manier die past onze samenleving, bij hoe mensen nu in het leven staan.. Laten zien aan lokale en landelijke bestuurders dat onze muziekverenigingen van waarde zijn voor de samenleving. En dan niet alleen roepen dat muziek slim maakt en dan met een boek van Erik Scherder (met alle respect voor deze man overigens) gaan zwaaien.
Een leerling wil niet simpelweg boekjes doorwerken. Ja, die leerlingen zullen er zijn, maar dat zijn dan vaak natuurtalentjes die enorm intrinsiek gemotiveerd zijn… Maar muziek is toch voor iedereen? Muziek verbindt! Suzan Lutke stelt in haar boek ‘Als de muziek er al is’
zelfs dat ieder kind, iedere leerling al muziek in zich heeft… En daar ben ik het volmondig mee eens! Muziek is voor iedereen en ván iedereen.
In mijn beleving moeten muziekdocenten zichzelf opnieuw uitvinden (voor zover ze dat nog niet gedaan hebben) en aan de slag als muziekcoach!
Luister naar je leerling, luister naar de muziek van je leerling en bepaal samen routes naar een volgend doel. Maak leerlingen eigenaar van de muziekles!
En eigenlijk geldt dat denk ik ook voor orkesten, hoewel het daar natuurlijk wat lastiger is omdat je met meer personen van doen hebt… Maak mensen mede eigenaar van de muziek.
Maar laten we in vredesnaam uitdragen dat muziek voor maar vooral ook ván iedereen is. Maak de muzikale groep sterker zonder het individu uit het oog te verliezen…
Ga die samenwerking aan met een Arabische instrumentalist, zoek samenwerking met een rapper of een hiphopper… Zomaar wat ideetjes. Laat je zien op social media met hippe filmpjes, houdt de muziek levend, laat de kracht van muziek zoveel mogelijk zien, want ik geloof heilig dat op die manier onze muziek levensvatbaar blijft!
Dat is 1 kant van de medaille. Maar dan blijft natuurlijk nog wel steeds die financiële uitdaging: professionele docenten en dirigenten komen niet gratis lesgeven en dirigeren, bladmuziek is niet goedkoop en ook het organiseren van concerten kost geld.. En je mag mij een enorme positivo noemen hoor, maar ook hier geldt denk ik dat je moet zoeken naar nieuwe mogelijkheden en kansen, want die zijn er zeker denk ik. Maar die kansen liggen soms ‘out of the box’, dus de zaak is dat wij met zijn allen leren ‘omdenken’.
Ik wens jullie allemaal een levendig muziekseizoen!