Nu écht al mijn orkesten weer begonnen zijn met repeteren, en ook de lessen weer hervat worden, wil ik in mijn blog van vandaag dieper ingaan op het werken volgens de protocollen in de praktijk. Ik heb in de afgelopen maanden (sinds onze activiteiten weer mondjesmaat op gang kwamen) verschillende vragen gehad. Vragen variërend van ‘wat vind jij nou van die protocollen?’ tot ‘zijn de protocollen werkbaar?’
Allereerst maar mijn antwoord op de eerste vraag: wat ik van de protocollen vind. Ik vind dat we alles moeten doen om (met elkaar) muziek te kunnen en mogen maken. En als daar deze protocollen bij horen, dan is dat zo en dan houden we ons daaraan. Voor de veiligheid van onszelf en die van anderen binnen én buiten het orkest. Ik wil daar verder geen discussie over eigenlijk. Dit is de manier waarop we op dit moment met elkaar muziek kunnen en mogen maken, dus so be it.
Dan vraag twee; of de protocollen werkbaar zijn..
In de basis is mijn antwoord hierop: ja!
Zowel de protocollen voor de individuele lessen als die voor orkesten zijn werkbaar. Natuurlijk zijn er ongemakken: muzikanten horen elkaar minder goed (hoewel sommigen aangeven dat dat eigenlijk ook wel prettig is want zo kunnen ze niet in de war raken van anderen!!), een mooie balans maken is lastiger…
En bij de lessen: even een instrument van een leerling nakijken mag alleen met handschoenen aan, en er zijn twee standaards nodig..
Maar echt, met een beetje goede wil van iedereen, en niet teveel gemor en negatieve energie is het echt prima te doen…
Hierbij wil ik ook speciaal de mensen noemen die binnen verenigingen verantwoordelijk zijn voor het naleven van het protocol, het gereedzetten en schoonmaken van stoelen, uitmeten van de orkestplattegrond, etc etc…
Zij doen onbetaald maar werkelijk onbetaalbaar werk en verdienen groot respect en waardering!
Wat wel heel jammer is, is dat het geven van concerten nu lastig is.
Je hebt dan niet alleen rekening te houden met de regels voor het orkest, maar ook voor het publiek gelden regels.
Concerten zijn daarom voor veel verenigingen momenteel nog een ver van hun bed show, er zijn zelfs verenigingen die nog steeds (vanwege de beperkte ruimte) niet voltallig kunnen repeteren..
Voor mijn orkesten geldt dat gelukkig niet!
Ik hoop van harte dat iedereen goed mee blijft werken aan de naleving van de protocollen (niet alleen in de muziek-omgeving, maar ook daarbuiten) zodat we met elkaar muziek kunnen blijven maken, maar ik hoop bovendien dat er op 1 of andere manier meer mogelijkheden worden geschept om concerten te geven.
Zoals ik vorige week al schreef: we moeten in kansen denken!
Aangezien er minder publiek binnen mag in zalen kun je een concert misschien wel 2x uitvoeren! Of wat dacht je van een concert opnemen en bv tegen een kleine vergoeding digitaal beschikbaar maken? Ik noem maar wat hè..
Wat voor ideeën hebben jullie daarover? En wat vinden jullie van repeteren/lessen volgens het protocol?
dirigent achter de schermen
Omkijken en vooruitzien
De titel van deze blogpost zou je wellicht eerder verwachten aan het eind van een jaar, maar ik schrijf dit verhaal toch echt hartje zomer. Wél aan het eind van de zomervakantie.. Een zomervakantie die zo anders was dan dat velen van ons zich dat in januari of februari hadden voorgesteld.
Dat gold ook voor mijzelf zoals jullie weten. Ik ben niet op vakantie gegaan, maar thuis gebleven. En met de zomerse temperaturen van de afgelopen weken was dat zo gek nog niet! Ik heb thuis het nodige kunnen klussen en tegelijkertijd kunnen genieten van de zon en een opzetzwembad in de achtertuin. Sommige dagen was het heel heet en kwam ik niet veel verder dan wat mijmeren in de schaduw…
En precies uit die mijmeringen is deze blogpost ontstaan.
Waarover ik mijmerde?
Corona, het muziekonderwijs, de hele cultuursector…en hoe het nu verder moet.
Corona legde de cultuursector plat. Concerten en optredens werden (en worden!) afgelast, orkesten (zowel op professioneel niveau als op amateurniveau) werden stilgelegd. Gelukkig mag er inmiddels weer samen gerepeteerd worden, zij het dan op afstand.
Corona liet nog maar weer eens zien hoe individualistisch onze samenleving is, maar tegelijkertijd liet het ons ook inzien hoezeer we toch gesteld zijn op écht contact met mensen. Tijdens de lockdown was ik maar wat blij dat ik mijn beste maatjes weer even zag, en wat mistten mijn orkestleden en ik het samen musiceren…
Tijdens de zomervakantie kwam naar voren dat de subsidiekraan voor culturele instellingen in Nederland flink wordt dichtgedraaid.. Orkesten, theaters, concertzalen… Voorbeelden en idealen voor jonge kunstenaars en muzikanten gaan zo verloren..
En ik heb geen glazen bol hoor, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat na de economische crisis die door Corona werd veroorzaakt ook de subsidies voor bv muziekverenigingen zullen worden gekort.
En toen ik dat allemaal las dacht ik… is er dan eigenlijk nog wel toekomst voor onze sector?
En direct daarna: Jazeker is er toekomst! Maar dan moeten we wel op een andere manier gaan kijken en acteren. Niet alleen maar dingen doen omdat we het altijd zo gedaan hebben. Dit is júist de tijd om te veranderen.. Kansen zien en pakken!
Aan de slag met muziek op een manier die past onze samenleving, bij hoe mensen nu in het leven staan.. Laten zien aan lokale en landelijke bestuurders dat onze muziekverenigingen van waarde zijn voor de samenleving. En dan niet alleen roepen dat muziek slim maakt en dan met een boek van Erik Scherder (met alle respect voor deze man overigens) gaan zwaaien.
Een leerling wil niet simpelweg boekjes doorwerken. Ja, die leerlingen zullen er zijn, maar dat zijn dan vaak natuurtalentjes die enorm intrinsiek gemotiveerd zijn… Maar muziek is toch voor iedereen? Muziek verbindt! Suzan Lutke stelt in haar boek ‘Als de muziek er al is’
zelfs dat ieder kind, iedere leerling al muziek in zich heeft… En daar ben ik het volmondig mee eens! Muziek is voor iedereen en ván iedereen.
In mijn beleving moeten muziekdocenten zichzelf opnieuw uitvinden (voor zover ze dat nog niet gedaan hebben) en aan de slag als muziekcoach!
Luister naar je leerling, luister naar de muziek van je leerling en bepaal samen routes naar een volgend doel. Maak leerlingen eigenaar van de muziekles!
En eigenlijk geldt dat denk ik ook voor orkesten, hoewel het daar natuurlijk wat lastiger is omdat je met meer personen van doen hebt… Maak mensen mede eigenaar van de muziek.
Maar laten we in vredesnaam uitdragen dat muziek voor maar vooral ook ván iedereen is. Maak de muzikale groep sterker zonder het individu uit het oog te verliezen…
Ga die samenwerking aan met een Arabische instrumentalist, zoek samenwerking met een rapper of een hiphopper… Zomaar wat ideetjes. Laat je zien op social media met hippe filmpjes, houdt de muziek levend, laat de kracht van muziek zoveel mogelijk zien, want ik geloof heilig dat op die manier onze muziek levensvatbaar blijft!
Dat is 1 kant van de medaille. Maar dan blijft natuurlijk nog wel steeds die financiële uitdaging: professionele docenten en dirigenten komen niet gratis lesgeven en dirigeren, bladmuziek is niet goedkoop en ook het organiseren van concerten kost geld.. En je mag mij een enorme positivo noemen hoor, maar ook hier geldt denk ik dat je moet zoeken naar nieuwe mogelijkheden en kansen, want die zijn er zeker denk ik. Maar die kansen liggen soms ‘out of the box’, dus de zaak is dat wij met zijn allen leren ‘omdenken’.
Ik wens jullie allemaal een levendig muziekseizoen!
De toekomst van de blaasmuziek hebben we grotendeels zelf in de hand
Ja, dat is nogal een statement, toch?!
En toch is het zo, althans, dat vind ik dan….
Je hoort tegenwoordig, met name ouderen in de blaasmuziek, negatief zijn over de toekomst van de blaasmuziek, maar ik denk dat er wel degelijk een mooie toekomst voor onze muziek kan zijn…
Veel mensen in ons land (en daarbuiten) kennen de pracht en de kracht van blaasmuziek niet.
Wij kennen die pracht en kracht wel, dus wat ons te doen staat is zorgen voor meer bekendheid, veel meer en veel betere PR. Dat sluit een beetje aan op mijn blog van vorige week over social media.
Je zult je concerten in die zin ook hipper moeten maken, het moet een totaalbeleving worden met muziek, audiovisuele ondersteuning, maar bv ook hapjes en drankjes die passen bij het thema van het betreffende concert. En pak je het een beetje slim aan kun je op die manier ook nog extra geld genereren voor een volgend gaaf concert!
Belangrijk is wel dat we niet per se blijven hangen in ‘hoe we het altijd deden’. De wereld om ons heen verandert, dus laten wij proberen om daar ook op in te spelen en ons voordeel mee te doen! Dus niet alleen posters ophangen bij lokale ondernemers, maar ook een leuke website die up-to-date is én social media accounts om je publiek snel te bereiken.
Overigens is dit alles niet alleen een zaak/taak van verenigingsbesturen… Ik ben van mening dat ook dirigenten hierin een taak hebben. Als professional ben je lang niet altijd alleen verantwoordelijk voor de muziek, maar ook voor die totaalbeleving. Meedenken dus over PR, over de aankleding van een concert etc…
Als ambassadeur van de blaasmuziek heb je een belangrijke functie: anderen vertellen en vooral laten ervaren hoe gaaf blaasmuziek is! Ik ben al bezig, doe jij ook mee?? En hoe doe jij mee??