Laatst was het weer zover: een (jonge) leerling van me was zich aan het voorbereiden op een theorie-examen A. Het ging hem goed af, en eigenlijk snapte hij het meeste wel. Toch had hij nog wel één vraag aan de juf: 'Waarom zijn al die muziekwoorden toch in het Italiaans?'
En omdat ik denk dat veel van jullie dat ook wel graag willen weten hier mijn antwoord!
Dat is omdat Italië eeuwenlang (15e, 16e en 17e eeuw) het centrum van de muziek is geweest. Denk aan Monteverdi en Gabrieli.
Italië lag mijlenver voor op de rest van Europa. Alle nieuwe muziekstijlen uit die tijd zijn daar ontstaan. Denk alleen maar even aan de opera!
Wie in die tijd in Europa professioneel de muziek in wilde, ging in Italië studeren. Veel van wat er daar gecomponeerd werd ging niet Europa door, omdat het simpelweg niet begrepen werd, en omdat er in de rest van Europa geen goede plekken waren om het uit te voeren. Bijvoorbeeld stukken voor 3 koren die hoog boven het publiek tegenover elkaar stonden. Ook later heeft Italië heel veel goeie componisten geleverd, waaronder Puccini, Rossini en Verdi. Daarom is het Italiaans onomstreden.
Eigenlijk net zoals nu Engels de voertaal is in de techniek, daar is ook nooit 'gedoe' over!
Enne, toen ik ooit een cursus Italiaans volgde was de docente in haar nopjes met een musicus in haar klas. Ze zei "Italiaans is de meest muzikale taal ter wereld, en wat bijzonder dat jij die nu van mij gaat leren!" Italiaans is een hele zangerige taal. Zo klinken de muzikale termen als ze in het Italiaans worden uitgesproken meteen al heel muzikaal. Mooi gesproken van de Italiaanse juf, maar de échte reden voor al die Italiaanse termen in de muziek, die heb je hierboven gelezen!