Noten lezen, moet dat eigenlijk wel?

De Beatles, Elvis, Eric Clapton, Bob Dylan, Bob Marley en John Ewbank. Allemaal grootheden in de wereld van de muziek.. Maar wist je dat deze mensen geen (muziek)noot konden lezen?!

Als docent ben ik iemand die open staat voor andere dan de gebaande wegen, en daarbij komen steeds vaker leerlingen bij me die vragen: zijn die noten eigenlijk wel nodig?? Moet ik wel noten lezen?? Kan ik niet gewoon lekker spelen??
Met de huidige technologieën kun je toch gewoon wat spelen en met bv de iPad een begeleiding fabriceren??


Tsja, deels hebben ze wel gelijk vind ik. Bladmuziek is heel handig, en ikzelf vind het fijn om van bladmuziek te spelen, maar ik merk ook dat het soms in de weg zit. 
Je merkt het bijvoorbeeld als je met een jonge leerling start met instrumentale lessen. De eerste (proef)lessen is er vaak nog geen boek voor handen en leer je zo’n kind vooral de techniek van blazen, je legt uit hoe het instrument werkt, en spelenderwijs komen er zo ‘liedjes’ uit het instrument.. 
Als later het boek opengaat, merk je dat leerlingen dat soms als blokkade voelen.

Maar ik merk het ook bij mezelf: ik kan werkelijk muzikaler spelen en opgaan in de muziek als ik loskom van de bladmuziek.

Muzieknotatie is geen absolute voorwaarde om je dromen en ambities waar te maken. Jammer genoeg zitten veel mensen een soort van vast in ‘het systeem’ van muziek leren.
Muziek leer je vanuit een boekje en je leert eerst die noot en dan die noot en….. Veel kinderen verliezen daardoor al snel het plezier in waar het eigenlijk om draait: fijn muziek maken!

Moet je dan muziekschrift leren lezen maar helemaal afschaffen? Nee, dat wil ik zeker niet beweren… 
Want het is ongelooflijk handig om te snappen en voor je te zien hoe muziek in elkaar zit.. Maar het hoeft niet per se in een bepaalde volgorde, en het is heel goed om regelmatig gewoon lekker te ‘pingelen’ en liedjes uit je hoofd te spelen of proberen op gehoor mee te spelen met bv YouTube of Spotify. Dat geeft veel plezier, maar helpt leerlingen ook om hun muzikale gehoor te trainen en vrijer en creatiever te spelen. 

Dit is dus eigenlijk een pleidooi om kinderen (en ook volwassen leerlingen) een passende lesmethode aan te bieden. Níet op volgorde van een bepaald boek, want zo doen we het altijd. Nee! Kijk naar de leerling, hoe hij of zij reageert en pas je strategie daarop aan. En daarbij altijd in je achterhoofd houden dat het plezier in het muziek maken en het creatief bezig zijn voorop moet blijven staan…

En ja, dat kost je soms wat meer improvisatie en energie als docent, maar het is ook juist verfrissend om geen 13 in een dozijn leerlingen af te leveren, maar 13 muzikale individuen die met plezier muziek maken en een eigen muzikale identiteit hebben!

En per saldo kost het zeker niet meer tijd dan de ‘reguliere lesaanpak’ om een leerling klaar te stomen voor een examen. Maar leerlingen voelen zich er prettig bij omdat het nauw aansluit bij hun belevingswereld en persoonlijkheid.

Oftewel: ‘muziek op maat’ voor iedere leerling!

Muziek en vakantie

We zitten nog midden in de zomervakantie. Zoals ik in mijn vorige blog schreef probeer ik in de zomervakantie altijd heerlijk te ontspannen. Er wordt niet gestudeerd, niet gespeeld, niet gedirigeerd… Wat dan wel? Veel lezen, andere culturen en de natuur ontdekken, en gewoon genieten van het ‘zijn’…

Maar dat betekent niet dat er geen plek is voor muziek. Als ik in een vreemd land ben probeer ik altijd wel iets van muziek mee te pikken: van een concert van een plaatselijke band of orkest tot het ontdekken van traditionele instrumenten. Soms zelfs het bezoek van een museum dat met muziek van doen heeft.

Dit jaar was ik in Griekenland en bezocht ik daar een klassiek concert (Beethovens 9e symfonie olv Maestro Ricardo Mutti) in een klassiek Grieks openlucht theater. Wat een belevenis!
Ook kocht ik een aantal Griekse instrumenten én ik bezocht een muziekinstrumentenmuseum met traditionele Griekse muziekinstrumenten.

Tijdens een weekendje Gent (Gentse Feesten) bezocht ik allerlei leuke muzikale optredens.

Sommige optredens en instrumenten passen helemaal in mijn Westerse referentiekader, maar sommige dingen ook totaal niet. Toch trekt dat me allemaal heel erg aan, het is mijn honger naar nieuwe muzikale indrukken denk ik.

In mijn muziekkamer liggen inmiddels instrumenten uit verschillende landen. Ik probeer de instrumentjes te snappen en een beetje te beheersen, soms kan ik hun klanken inzetten bij het schrijven van nieuwe composities.

In ieder geval geeft het me energie en muziek op een spannende manier.
Even niet spelen of dirigeren, maar toch muzikaal bezig zijn.

Inmiddels begint het bij mij weer een beetje te kriebelen om aan de slag te gaan. Komende maandag starten de eerste repetities alweer, want op 14 augustus staan de eerste concerten alweer op de rol.

Ik ben eigenlijk benieuwd hoe jullie met muziek omgaan in de vakantie: Helemaal niks? Onderwerp je je instrument aan een onderhouds/schoonmaakbeurt? Studeer je gewoon door? Ga je op zoek naar nieuwe muzikale impulsen?

De dirigent en het concert

De eerste week van juli. Een halfjaar van 2019 alweer achter de rug en het muzikale seizoen 2018/2019 is zo goed als afgelopen. De laatste concerten zijn gegeven, wat rest zijn nog een aantal afsluitende repetities en een aantal lessen.

De zomerstop staat voor de deur, een periode van rust en bezinning. Van nieuwe energie opdoen en nieuwe indrukken en inspiratie opdoen voor het komende seizoen.

Ik ben dol op mijn werk, maar zo aan het eind van het seizoen is die lonkende zomer toch ook wel erg fijn. Even helemaal niks moeten, en de dagen nemen zoals ze komen. De ultieme ontspanning…

De afgelopen weken kreeg ik veel vragen over hoe ik als dirigent fit blijf, en hoe ik als dirigent (de voorbereiding van) een concert ervaar, wat er dan door mijn hoofd heen gaat.

Het is lastig te omschrijven, maar ik ga een poging doen!

De voorbereiding op een concert begint eigenlijk altijd al met de repertoirekeuze. Wat gaan we spelen, wat is muzikaal haalbaar, maar tegelijkertijd ook prikkelend voor het orkest en wat is interessant voor het publiek.
Dan ga je aan de slag: repeteren met het orkest, de orkestleden soms ook van wat geluidsmateriaal voorzien zodat zij ook een beeld krijgen bij de werken.
Alles in de grondverf zetten en dan natuurlijk uiteindelijk (als het concert naderbij komt) de puntjes op I zetten.
In die verschillende stadia moet je als dirigent soms je planning bijstellen, soms lukt het niet zoals je het in gedachten had, en moet je concessies doen: partijen vereenvoudigen, om uiteindelijk tot een acceptabel concert te komen.

Intussen draait de PR voor het concert op volle toeren en krijgen de orkestleden ook steeds meer zin in het concert. Dat merk je: er wordt gretiger geluisterd naar dat wat je als dirigent vertelt op de bok, er wordt harder ge-ssssssss-t als iemand anders toevallig nog even zit te kletsen..

De generale repetitie gaat er meestal van alles mis, ja dat is dus echt zo!
Meestal ga ik met een katterig gevoel naar huis na een generale repetitie. Maar als de klik tussen mij en het orkest goed is, weet ik ook dat morgen tijdens het concert iedereen er vol voor gaat en op het puntje van zijn stoel zit… Die wetenschap geeft me meestal de rust om toch redelijk goed te gaan slapen. De nacht voor een groot en belangrijk concert is altijd kort. Te veel hersenspinsels in mijn hoofd: van een inzet van de hoorn tot de zuiverheid in een bepaalde open passage, er spookt van alles door mijn hoofd.

De dag van het concert ben ik dus vroeg wakker en probeer ik mij rustig en kalm voor te bereiden op het concert. Een boekje lezen, rustig de tijd nemen om te douchen. Kleding etc inpakken, nog een keer alle partituren door ‘slaan’…

En dan is het tijd voor de soundcheck. Je merkt dan al dat het orkest er zin in heeft. Ik wil niet alles spelen. Een paar dingetjes om muzikanten wat zekerheid te geven, even wat samen met de solist en eventueel met de band als die er is.

Dan gun ik de muzikanten en mezelf nog wat rust en daarna is het tijd om af te stemmen. Ik zorg altijd dat ik daar ruim de tijd voor neem. En daarna gaat het orkest op. Ik vind het fijn om het groepsgevoel wat te versterken door hen (liefst persoonlijk) succes te wensen met het concert. Je merkt dat muzikanten dat ook waarderen.

Als het orkest oploopt blijf ik alleen achter. Dat is het moment dat ik nog heel even rust neem voor mezelf. Het verschilt per keer hoe ik dat doe. Het kan zijn dat ik sta te springen, het kan ook zijn dat ik helemaal stil ben en de wereld om me heen even laat voor wat het is.

Daarna loop ik op en is het eigenlijk het hele concert door alles geven, zoveel mogelijk de muzikanten op sleeptouw nemen, ze inspireren om er zoveel mogelijk uit te halen.
Tussendoor is er heus tijd om te genieten van dat wat er gespeeld wordt, maar het is vooral er volledig in duiken..
Hartslagen van rond de 180 bpm vormen geen uitzondering tijdens een concert.

Geen wonder dat ik na afloop altijd eerst even moet afkoelen en bijkomen. Soms kijken muzikanten me dan in de kleedkamer aan van gaat het wel goed met je. Ja hoor, alleen ik moet heel eventjes bijkomen… 

Het evalueren van het concert komt pas na een uurtje of zo, als ik weer ‘terug op aarde’ ben.

Zoals jullie lezen kost zo’n concert best veel energie. Wat ik doe om fit te blijven? 
Gezond eten, en goed bewegen (ik ben dol op wandelen) en vooral ook proberen genoeg rust te pakken, want behalve fysiek is het ook mentaal best pittig. Ik probeer dus altijd de dag na een belangrijk concert een soort ‘bijkom’dagje te plannen…

Over bijkomen gesproken: dat ga ik de komende weken zeker doen. Lekker veel lezen, reizen, wandelen en nieuwe energie en inspiratie opdoen.

Fijne zomer allemaal!

De iPad voor muzikanten

Veel mensen hebben tegenwoordig een tablet en natuurlijk kennen de meeste muzikanten inmiddels al wel wat handige apps om te gebruiken. Denk maar aan een app om af te stemmen (hoewel ik daar zelf meestal geen groot fan van ben) of een metronoom-app. Ook bladmuziek-apps raken steeds meer ingeburgerd, maar er is zoveel meer.
In de blog van de maand juni sta ik daarom stil bij de mogelijkheden van de iPad voor muzikanten.

En ja, ik weet heus dat er ook een groep mensen is die kritisch staan tegenover het gebruik van tablets in het algemeen. Want vroeger hadden we ook geen tablets en toen lukte het ook! En de batterij is altijd leeg als je ‘m nodig hebt of het systeem loopt vast.
Maar hee, in de huidige samenleving is de tablet haast niet meer weg te denken, dus waarom negeren? We kunnen hem ook omarmen en inzetten om muziek nog leuker en toegankelijker te maken! Mijn leerlingen vinden het heerlijk om saaie intervallen te oefenen met een app en daarmee medailles te behalen, terwijl dat vroeger lastig was.

Dan ook nog even een woordje aan alle iPad-critici… Want geloof me; die iPad heeft écht meer mogelijkheden voor muzikanten dan andere tablets. Dat heeft voornamelijk te maken met de technische specs van het apparaat, zoals bijvoorbeeld de gebruiksvriendelijke software en de ingebouwde microfoon.

Goed, eerst maar eens op een rijtje waarvoor (blaas)muzikanten hun iPad eigenlijk kunnen inzetten:
– om een instrument te stemmen
– als metronoom
– voor gehooroefeningen
– voor het zich eigen maken van muziektheorie
– als DJ-tool om beats mee te maken
– om muziek op te nemen
– om bladmuziek te maken
– om muziek te componeren
– om bladmuziek te tonen

Ik zal in deze blog niet alle apps behandelen hoor, het is me er meer om te doen dat jullie gaan zien hoe groot de mogelijkheden zijn.. Enne, het is ook niet zo dat ik zelf alle apps ken! Ik blijf steeds op zoek naar nieuwe ontwikkelingen!

Zo kun je bijvoorbeeld bladmuziek tonen met Forscore, Musicreader en BlackBinder. De eerste twee werken met pdf. Je kunt dus heel eenvoudig bladmuziek scannen en in je iPad opslaan. Blackbinder werkt niet met pdf, maar je kunt hier wel rechtstreeks vanuit Finale en Sibelius (muzieknotatieprogramma’s bladmuziek toevoegen). Zelf ben ik momenteel wat aan het experimenteren met Blackbinder, ik moet daar echt mijn weg nog in vinden. Forscore is wat dit betreft mijn absolute nummer 1. Het kost je wel wat om de app aan te schaffen, maar dan heb je wel een goed werkende gebruiksvriendelijke app.

Muziek opnemen kan met Final Touch, een volledige opnamestudio voor professioneel opnemen, editen en masteren.

Wil jij graag een begeleiding bij een melodie die je speelt? Gebruik dan Accompanist. Een eenvoudige gratis app waarbij je een melodie kunt inspelen via de microfoon van je iPad. De app genereert er dan zelf akkoorden bij!

Wil jij je instrument stemmen of heb je een metronoom nodig? Kies dan voor TonalEnergy Tuner & Metronome. Een super uitgebreide app die eventueel ook voor Apple Watch beschikbaar is.

Wil jij examen gaan doen en moet je trainen met intervallen, toonladders, akkoorden en ritmes? Kies dan voor Earz, een fantastische Nederlandstalige app waarin je ook je muziektheorie kunt oefenen!

Dit waren zomaar wat toepassingen van de iPad voor (blaas)muzikanten. Heb jij een andere app die heel bruikbaar is? Of wil je graag meer weten over één van de apps die ik in deze blog heb geschreven, laat het me gerust weten!

Herdenken en vieren met muziek

Afgelopen week werd me vraag me meerdere keren gesteld: dat dirigeren met Koningsdag en 4 en 5 mei, dat is zeker voor jou niks belangrijks? Dat is voor jou zeker een noodzakelijk kwaad? Of even snel wat centjes verdienen?

Aan de ene kant snap ik die vraag wel; het gaat veelal om korte optredens die vaak ieder jaar een beetje op hetzelfde neerkomen, en vaak zit ik langer in de auto op en neer dan dat het optreden zelf duurt.

Maar aan de andere kant maken dat soort vragen me altijd een beetje kriegelig, want muziek is mijn vak, mijn passie!
En of dat nu muziek is in de vorm van een groots opgezet concert met orkest, koor, solisten en beelden, of een ingetogen 4 mei herdenking, dat is mij om het even.
Altijd wil ik mensen raken met muziek, en dat kan bij alle gelegenheden.
Juíst bij bijvoorbeeld herdenkingen kan muziek van zoveel meer waarde zijn dan een hoop woorden. Niet voor niks is er een spreekwoord: waar woorden zwijgen, spreekt de muziek.

Hetzelfde geldt voor het verplichte Wilhelmus op Koningsdag en Bevrijdingsdag. Ik zal het nog sterker vertellen: het voelt als een eer en ik doe het zelfs met enige trots!
Ik kan er ook niet erg goed tegen als één en ander niet met een zekere waardigheid wordt uitgevoerd. En dan bedoel ik niet alleen de muzikale uitvoering maar ook de uitmonstering van de muzikanten.

En ja, ik kan natuurlijk niet ontkennen dat de daarmee gemoeide financiële vergoeding welkom is, maar het belangrijkste blijft dat de muziek mensen beroert!

Muziek op maat

Muziek op maat, zo heet de muziekmethode waaruit ik vroeger op de middelbare school muziekles kreeg. Later, toen ik zelf een aantal jaren voor de klas stond op diezelfde middelbare school in Goes, werkten we met dezelfde methode. Ietwat vernieuwd inmiddels, dat wel.

Ik moest er opeens aan denken aan de titel van die methode toen ik bezig was met het verwoorden van mijn visie op muzieklessen en workshops geven.

Er gaat de laatste maanden geen dag voorbij of ik lees wel ergens een artikel over de kracht van muziek. Muziek als medicijn, bijvoorbeeld in de vorm van muziektherapie, maar ook muziek in de klas. Hoe goed dat is voor de ontwikkeling van kinderen.

Als musicus doet het me natuurlijk goed dat ‘mijn vak’ de laatste tijd zo positief in het nieuws is. Immers, ik vind ook dat zoveel mogelijk kinderen de kans moeten krijgen om muziek te leren, dat het niet iets voor de elite moet zijn of worden. Muziek voor én door iedereen, dat is toch fantastisch?! Niet voor niets werk ik ook samen met het Jeugdfonds Sport & Cultuur om zo iedereen, ook de kinderen van wat minder welgestelde ouders, met muziek in aanraking te laten komen!

Maar in dat ‘iedereen’ schuilt iets wat me soms een beetje tegenstaat!
Want niet iedereen is hetzelfde en niet iedereen beleeft muziek hetzelfde. Er wordt zo vaak gezegd dat muziek een emotie is, en dat klopt helemaal! Maar emotie is een heel persoonlijk iets, dus dan moet je dat ook op een persoonlijke manier bij mensen brengen.

Natuurlijk biedt muziek beluisteren, maar vooral ook muziek maken in het algemeen enorm veel meerwaarde voor jong en oud.

Maar mijn visie is dat muziek pas echt kracht heeft als het persoonlijk wordt.
Dat betekent dus dat je als docent durft af te wijken van de geijkte wegen. En niet alleen dat! Je gaat uit van de leerling en niet van jouw eigen lesmethode. Dat noemen ze het zogenaamde adaptieve onderwijs.
Je probeert aansluiting te vinden bij de belevingswereld van jouw leerling (niet alleen bij kinderen, maar óók bij volwassen leerlingen!) en jouw lessen daarop af te stemmen. Sommige leerlingen geven hun instrument een naam, anderen zijn helemaal gek van een bepaalde artiest. Probeer dat erbij te betrekken! Maak dat leerlingen zich gezien en gewaardeerd voelen.

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, dus waarom zou het per se via een bepaalde methode moeten??

Leerlingen komen op muziekles omdat ze graag muziek maken en een leuke hobby willen.
Natuurlijk kosten toonladders soms bloed, zweet en tranen, en zéker moeten die echt wel geleerd worden. Maar de manier waarop kun je heus zodanig aanpassen dat het helemaal past bij jouw leerling.

Het kost wat meer moeite, je draait niet simpelweg je lesje af.. Maar uiteindelijk geeft het zowel jou als docent als jouw leerling zoveel meer voldoening en plezier in muziek. En dat is toch waar het allemaal om draait?

 

Daarom pleit ik voor Muziek op Maat!

Blog 2.0

Enkele jaren geleden postte ik wekelijks een blog op deze website. Daar kwam een beetje de klad in door allerlei omstandigheden, maar ik wil dit weer gaan oppakken.

Ik ga niet weer wekelijks een blog schrijven hoor, maar vanaf april zal ik maandelijks een blog schrijven over muzikale zaken die mij op dat moment bezighouden. Het is de bedoeling dat iedere eerste week van de maand een blog gepubliceerd wordt.

De artikelen zullen meestal een informatief karakter hebben, bijvoorbeeld over een boek dat interessant is om te lezen, of bepaalde technieken waarover ik jullie graag meer wil vertellen, misschien informatie die ik heb opgedaan in masterclasses of workshops, etc etc.

Natuurlijk zal ik het niet laten om af en toe in te spelen op de actualiteit in onze samenleving.

Heb je zelf vragen waar je mee zit en waar je graag een antwoord op wilt van mij?

Stuur me dan gerust een berichtje, wie weet zie je het antwoord op jouw vraag dan terug in één van mijn blogs!

Muzikale groet,

Judith 🙂

PS volg je mij al op Facebook, Twitter en Instagram? Doen hoor, want daar drop ik ook regelmatig interessante informatie!

Het nieuwe seizoen is weer van start

Het is inmiddels september en het nieuwe muziekseizoen is alweer eventjes op gang.
Het eerste concert is al achter de rug, dat was dit jaar al heel vroeg! Met het Senioren Orkest van Amor Musae traden we op dinsdagmorgen 21 augustus op tgv het jubileum van Senioren Harmonie Dongen in Dongen!

Vorig seizoen ben ik, na lang wikken en wegen, gestopt met het dirigeren van KEM Sint Cecilia in Huijbergen.
Hoewel ik voor 400% achter mijn beslissing stond, was het afscheid in de lente toch moeilijk… Natuurlijk had ik zo mijn redenen om te stoppen bij dit orkest, maar in de bijna 8 jaar dat ik voor het orkest stond zijn ook fijne banden met orkestleden opgebouwd. Het lied wat was geschreven voor mijn afscheid was grappig en ontroerend en mijn afscheidsspeech was zwaar, maar recht uit mijn hart.
De appelboom (de Franse appeltjes pomme pomme waren jarenlang mijn stokpaardje) heeft inmiddels een mooi plaatsje in de tuin gekregen…

Maar ik zou schrijven over het nieuwe seizoen!
Een seizoen met een boel leuke optredens in het vooruitzicht. Met de Scheldezonen gaan we in januari weer een onwijs tof klassiek concert wegzetten, en in december is er al een uitwisseling met een orkest uit Brussel.
Bij Amor Musae zijn alle ogen gericht op een nieuwe editie van Prinsenbeek’s got talent, maar natuurlijk is er ook weer het traditionele kermisconcert!
NIETriet, treedt 15 september op in het Chassé Theater t.g.v. de Kulturele Amateur Manifestatie. En evenals Amor Tubae treedt NIETriet ook op bij het sponsordiner van de stichting Musical Instruments for Children.

En dan nog Rudolph’s Angels, het kerstseizoen zit er weer aan te komen, dus we gaan binnenkort weer lekker repeteren!

En dan is er nog het interimdirigentschap bij de Giessenburgse Muziekvereniging Da Capo. Hun dirigent is helaas geveld door de ziekte van Pfeiffer, en daarom ben ik met ingang van 19 september tot nader order aangesteld als interim dirigent. Op 13 oktober staat een gezamenlijk concert met zeemanskoor Bestevaer op de rol.

Naast alle dirigeer- en speelactiviteiten wordt er natuurlijk ook nog lesgegeven en gearrangeerd, oftewel ik heb weer helemaal zin in dit nieuwe seizoen!

NIET®iet

Ja, het is er dan toch van gekomen: samen met 4 anderen heb ik een nieuw koperkwintet opgericht!
De naam van ons kwintet is NIET®iet.. Spreekt voor zich toch? Geen rietinstrumenten.
En ja, we zijn ons er van bewust dat nitriet ook een negatief geladen ion is die bv wordt gebruikt om te zorgen dat vleeswaren mooi rood blijven en niet te snel verkleuren…
Wij zorgen met ons kwintet vooral voor een kleurrijk kopergeluid!

Het repertoire wat we spelen is veelzijdig: van film tot klassiek, van marsen tot pop, voor ieder wat wils dus.
Heerlijk om weer in een kleine formatie te spelen, waarin iedere speler even belangrijk is en je dus continu op scherp moet staan. Een superfijne uitdaging met gezellige mensen!

Wil je meer weten over het kwintet of ons boeken? Dat kan via nietriet@outlook.com

 

 

afscheid en een nieuwe start

Zondag was mijn laatste concert met fanfare Sint Caecilia uit ‘s-Heerenhoek.
Ik ben daar ruim 8,5 jaar dirigent geweest. In september nam ik de beslissing dat ik niet verder wilde met deze club. Op de reden(en) hiervoor wil ik nu niet te diep meer ingaan.

Enfin, de weken verstreken en samen werkten we nog aan kerstconcerten en een oudejaarsmis, én aan dit afscheidsconcert. Want 15 januari 2017 was wel steeds in mijn achterhoofd… En ik keek er naar uit, ik was toe aan iets anders.

Maar goed, toen die dag er dan was, was het toch een zware middag…
Je hebt in 8,5 jaar toch een band opgebouwd met de leden van een vereniging, en dan is afscheid nemen lastig!

Het werd dus een emotioneel afscheid. Maar eigenlijk, eigenlijk vind ik dat niet zo erg… Ik denk dat het ook laat zien dat je als dirigent ook een mens bent, en dat je je volledig gegeven hebt aan een vereniging en dierbare banden hebt opgebouwd… Dus het was dan wel een emotioneel afscheid, maar het was tegelijkertijd ook heel mooi: mooie woorden die ik bewaar in mijn hart.

Het éne nog niet afgesloten of alweer aan de slag met iets anders.
Want 16 januari 2017 (gisteren dus!) startte ik met mijn nieuwe uitdaging. Ik ben gestart als dirigent van muziekvereniging de Scheldezonen in Hoogerheide. Ik ben daar al enkele jaren actief als koperdocent, maar nu dus ook als dirigent.

De eerste repetitie was in ieder geval een hele fijne repetitie: er werd goed gewerkt en de sfeer was goed. Hopelijk wordt ook dit weer een mooie en innige samenwerking!