Sponsor mijn optreden voor Serious Request!

Het is inmiddels december, de goedheiligman is het land uit en langzaam maar zeker komt het kerstfeest dichterbij.

Die donkere dagen voor kerstmis zijn we, traditiegetrouw, bezig met het versieren en verlichten van onze huizen. Lichtjes in het donker, lichtjes van hoop en van liefde…
Ook de actie van Serious Request (Glazen Huis) is een jaarlijkse traditie in de tijd voor kerstmis.

Nu het Glazen Huis in Breda staat, wordt er in de regio van alles georganiseerd om geld bij elkaar te brengen voor Serious Request. Zo ook ’24 uur noot voor nood’.
Het idee achter deze actie is dat mensen muziek maken en daarmee geld ophalen voor Serious Request.
Ik sta dus (helemaal alleen!) op 24 december op de planken in het Onze Lieve Vrouwen Lyceum in Breda.
Met dit optreden hoop ik geld bij elkaar te brengen voor Serious Request, om zo longontsteking in ontwikkelingslanden te bestrijden.

Met mijn lucht geef ik anderen weer lucht! Met mijn lucht geef ik anderen weer wat licht!

Hiervoor heb ik natuurlijk wel sponsors nodig! Dus wil jij niet alleen thuis een lichtje van hoop aansteken? Sponsor dan mijn optreden bij ’24 uur noot voor nood’!

Dat kan heel eenvoudig door mij geld te geven in de Serious Request spaardoos…  Ik probeer m overal mee naar toe te nemen!
Kom je mij niet fysiek tegen, maar wil je mij toch graag sponsoren? Neem dan contact met me op via mjvanboven@ziggo.nl

Enne, delen is natuurlijk superlief!!

 

 

Slimmer worden met muziek

Muziek maakt slim, meer muziek in de klas, blaasmuziek is cool… Zomaar wat kreten die tegenwoordig vrijwel dagelijks voorbij komen. Immers: in het PO wil men steeds meer muzieklessen gaan verzorgen. Op zich een goede ontwikkeling…
Maar ik kan me ook voorstellen dat mensen een beetje moe worden van al die ‘slogans’…

Toch wil ik er eentje uitpikken waar ik me de afgelopen week mee bezig heb gehouden: Muziek maakt slim.
Ik heb me verdiept in hoe dat dan werkt dat slimmer worden met muziek…

Wat gebeurt er eigenlijk in je hersenen als je muziek maakt of beluistert?
Als je muziek luistert of speelt, komen de zintuiglijke prikkels binnen in de thalamus, een hersengebied diep in het midden van de hersenen. Alle gebieden van de thalamus worden gestimuleerd.

Van daaruit ontstaan verbindingen met verschillende delen van de hersenen, zoals het taalcentrum, het geheugen, het bewegingscentrum, het gebied waar betekenis wordt gegeven aan zintuiglijke prikkels en met de cockpit van je hersenen; de prefrontale cortex.

Dit gebied ligt achter je voorhoofd. In het gebied komen belangrijke cognitieve en emotionele functies samen zoals beslissingen nemen, plannen, sociaal gedrag en impulsbeheersing, maar ook het werkgeheugen vindt er zijn plaats. Het gebied ontwikkelt zich het langst, tot ongeveer je 25e levensjaar.

Je moet de thalamus zien als het vrouwtje op rollerskates vroeger in een telefooncentrale. Zij verbond alle binnenkomende lijnen met elkaar. De thalamus is de schakelcentrale.

Muziek heeft op veel gebieden van de hersenen invloed. Op één muzikale stimulus reageren 17 biljoen hersencellen! Bijvoorbeeld emoties, geheugen etc worden door muziek beïnvloed.

Door het feit dat er relatief nieuwe informatie aan de presentator gepresenteerd wordt, worden de hersenen geprikkeld en zo op korte termijn veranderd. Dit gebeurt elke dag, elke minuut in ons leven. Maar hoe bereik je een langdurig effect?

Artur Jaschke doet nu onderzoek naar het lange-termijneffect. 200 kinderen in Amsterdam, groep 3 en 4. De ene groep krijgt gewoon de reguliere lessen, de andere groep krijgt één uur extra muziekles per week, drie jaar lang. In die periode wordt er vijf keer een IQ test afgenomen. Grote vraag is dan natuurlijk: presteren de kinderen met extra muziek beter op reken-, taal- en IQ-testen? Ik ga de uitslagen hiervan zeker in de gaten houden!

Muziek maken levert meer extra ontwikkeling op dan muziek luisteren. Bij muziek maken, maakt het niet uit of het om zingen gaat of een instrument bespelen, het effect is vergelijkbaar. Het maken en luisteren naar nieuwe muziek (waar je meer moeite voor moet doen) heeft meer effect dan bekende muziek. Geïmproviseerde muziek levert het brein het meeste op.

Het effect van muziek geldt voor alle mensen, hoe oud of hoe jong ook, dus mijn motto ‘Je bent nooit te oud om met muziek je brein fitter te maken’!

Interessant leesvoer voor musici en verenigingsbesturen

Zoals de meesten van jullie wel weten, ben ik gek op lezen, dus als ik ook maar een beetje vrije tijd heb, vind je mij met een boek, weggekropen in een hoekje van de bank of, in de zomer,  in de tuin.

En wat is dan leuker dan een boek te lezen dat ook nog verband houdt met je werk?
In die categorie valt het boek ‘Verder kijken dan de muzieknoot lang is’ van Ivo Kouwenhoven.

Ivo Kouwenhoven kennen velen van jullie wellicht van de werken voor jeugdorkest/opleidingsorkest die hij heeft gecomponeerd, of van de jeugdfestivals die hij met zijn uitgeverij Himalaya Music organiseert…
Ivo schrijft regelmatig columns over zijn werk als dirigent van jeugdorkesten, en die columns lees ik altijd met veel plezier. Omdat ze verhalen over herkenbare situaties, maar vaak ook omdat het eye-openers zijn.
Ja, zeker weet ik zelf ook veel over werken met jeugdleden, maar ik probeer me op dat vlak ook steeds te verbeteren, en daar kan zo’n column soms echt een prikkel voor zijn!

Het boek is eigenlijk een verzameling van columns. Over jeugdbeleid, over omgaan met jeugdleden, met nieuwe leden, met toptalentjes, met wat minder begenadigde instrumentalisten, over aansluiten bij de belevingswereld van de jeugd, over ledenwerving, over dirigenten, maar ook over doorstroming vanuit het jeugdorkest, de jeugdopleiding, het behoud van leden, bladmuziek…
Eigenlijk over het hele wel en wee van een muziekvereniging met betrekking tot jeugd!

Ik denk dat het boek voor veel verenigingsbesturen, maar ook voor dirigenten een eye-opener kan zijn, een verfrissende kijk op de jeugd in een blaasorkest in deze tijd…

De tijd van Sinterklaascadeaus en kerstpakketten komt eraan, ik zou eigenlijk de besturen van al mijn orkesten aan willen raden om zichzelf dit boek cadeau te doen, of het op hun verlanglijstje te schrijven!
Waarom? Voor een sprankelend nieuwjaar vol blijvend jeugdig muziekenthousiasme!

Het boek is te bestellen door een mail te sturen naar info@himalayamusic.nl

 

Maestro

Als ik zeg ‘Maestro’, waar denk jij dan aan?

Misschien wel aan het ‘Maestro muziekspel’, een soort muzikale bingo uit het lesprogramma ‘Windkracht 10’. In dit lesprogramma voor de basisschool staan de instrumenten uit onze blaasorkesten centraal.

Iedereen kent wel ‘Maestro’ het programma van de NPO waarin BN-ers leren dirigeren. Bij al dit soort ‘talentenjachten’ bekruipt me het gevoel dat het allemaal doorgestoken kaart is, maar vooruit.
Het concept is goed en leert de Nederlandse kijker iets over klassieke muziek en het dirigeren daarvan.
Maestro, ja zo wordt een echte vakman/vrouw op het gebied van het dirigeren genoemd…

Maar dat dirigeren komt lang niet alleen maar neer op netjes de maat slaan en een goede mimiek… (Dat wat vooral in ‘Maestro’ naar voren komt)
Er komt meer bij kijken: een stukje mensenkennis, psychologie, groepsdynamiek, didactiek en natuurlijk ook veel kennis van instrumenten en (klassieke) muziek…

Nu is er een nieuw gezelschapsspel op de markt onder de naam ‘Wie wordt de Maestro’.
Het spel kent twee varianten:
‘Maestro Ensemble’ is het basisspel, wat je al kunt spelen met kinderen vanaf 7 jaar (ik heb het uitgeprobeerd met leerlingen en ze vinden het fantastisch!)
‘Maestro Symphony’ is wat lastiger en is geschikt voor kinderen vanaf 12 jaar. Voor dit spel is het handig als er al enige kennis over klassieke muziek voor handen is.
Bij het basisspel draait het erom om zo snel mogelijk 60 minuten muziek te maken. Dat doe je door zoveel mogelijk muziekstukken uit te voeren. Dat uitvoeren doe je door bladmuziek en instrumenten te kopen of huren. Verder zijn er nog kanskaarten die het extra spannend maken!

Bij het gevorderdenspel draait het niet om wie  als eerste zijn zestig minuten muziek vol heeft, maar wie de meeste punten scoort. Die punten kun je verdienen op verschillende fronten: een gevarieerd repertoire, het inzetten van solisten, verschillende instrumentalisten en bezettingen etc etc… Kortom er worden meer echte ‘maestro’-skills van je verwacht!

Ik ben erg enthousiast over het spel! Leerlingen (zowel kinderen als volwassenen) vinden het leuk, én leren er van.
En eerlijk gezegd: zelf leer ik er ook van! Een absolute aanrader dus, dit spel! Het spel is te koop voor iets minder dan 50 euro. Wellicht een leuk idee voor een muzikale sinterklaasavond?

gehoorbescherming voor musici en amateurmuzikanten

Gehoorbeschadiging wordt veroorzaakt door een combinatie van geluidsvolume – boven de 80 dB wordt het risicovol – en de duur van blootstelling – hoeveel uur zit een musicus in de ‘herrie’.
Inmiddels hebben veertien professionele symfonieorkesten en de overheid  een arboconvenant gesloten die de werkgever verplicht om voorzieningen te treffen, zoals geluidsdemping, optimale orkestopstelling en individuele gehoorbescherming.

Maar ja… voor amateurorkesten bestaan zulke regels en voorzieningen natuurlijk niet. En dat terwijl een gemiddeld harmonieorkest aardig wat decibellen produceert. Veel amateurmuzikanten maken aardig wat muziekuren, dus gehoorbeschadiging ligt op de loer.

Zelf ben ik nog zoekende naar een ideale gehoorbeschermer… Als je met oordopjes in speelt krijg je een heel ander klankbeeld terug. Dat wat je speelt klinkt in jouw oren/hoofd veel harder, terwijl anderen juist zeggen dat je zachter speelt. Ook vind ik het vreselijk lastig om de toon qua klank mooi te houden. Ook door het vertekende beeld door die dopjes…
In een groot orkest speel ik soms wel met 1 dopje in (aan de kant waar de meeste ‘herrie’ zit). Je hoort dan met 1 oor wel normaal, wat het spelen een stuk gemakkelijker maakt, maar je beschermt er natuurlijk maar 1 oor mee.
Ook in lessituaties in ruimtes met een slechte akoestiek, doe ik soms in 1 oor een dopje. Beter dan niks, denk ik dan maar.

Het Gelders Fanfare Orkest heeft vorig jaar een pilot gedaan met verschillende soorten gehoorbeschermers. De ervaringen kun je hier lezen!

Hopelijk komt de techniek ooit zover dat er oordopjes op de markt komen die wél ideaal zijn voor muzikanten. Ik houd het uiteraard nauwlettend in de gaten!

Noot voor Nood

Eind december, zo vlak voor kerst, is het weer zover: Serious Request! Dit keer staat het Glazen Huis in Breda. En aangezien ik in de gemeente Breda woon, hoor en lees ik al een hoop over acties die op touw worden gezet.

Eén van die acties is ’24 uur noot voor nood’. Deze actie wordt op 23 en 24 december gehouden in het Onze Lieve Vrouwelyceum in Breda.
De bedoeling is dat er 24 uur lang muziek gemaakt wordt voor het goede doel. Iedere muzikant laat zich sponsoren voor minimaal 1 euro per minuut en al het opgehaalde sponsorgeld wordt gedoneerd aan Serious Request.
Het goede doel van dit jaar is het Rode Kruis, en dan meer specifiek het bestrijden van longontsteking in onder andere de Hoorn van Afrika en landen als bv Haiti. Jaarlijks sterven zo’n 900.000 kinderen aan longontsteking.

Je voelt ‘m natuurlijk al een beetje aankomen: ik ga meedoen aan deze muziekmarathon!
Je kunt van de actie vinden wat je wilt, maar ik vind het een mooi idee dat ik met een mini-concert  niet alleen mensen hier in Nederland blij maak en hen wellicht voor het eerst laat kennismaken met de veelzijdigheid van een euphonium, maar tegelijkertijd ook kinderlevens kan redden…

Ik ga op 24 december ‘s morgens (onder voorbehoud, want de indeling moet nog gemaakt worden) een concert van 10 minuten geven.
Tijdens dat concert zal ik twee stukken laten horen, namelijk ‘Freewheeling’ van Martin Ellerby en ‘Funk’ van Allen Vizzutti.

Mijn vraag aan jullie is tweeledig:
a.  Sta jij ook achter dit mooie initiatief? Sponsor mij dan! Je kunt me per minuut muziek sponsoren.
b.  Speel je een instrument of zing je? Doe dan zélf óók mee aan deze toffe muziekmarathon!

muziekdocent in de 21e eeuw

Afgelopen vrijdag was ik weer even terug op ‘mijn’ Fontys Conservatorium, waar ik tussen 1999 en 2009 mijn tweede thuis had.
Man, wat heb ik daar veel geleerd, veel bloed (nou…. dat viel mee), zweet (dat zeker) en tranen (ook die!) gestudeerd…
Wat was het ook een gezellige tijd! Eindelijk op een school met mensen die mijn droom begrepen, mijn droom deelden!

Wat was het tof om weer even terug te zijn op het oude nest. Wat is er ook veel veranderd…

En veranderen doet er zeker veel, in het werkveld, maar ook in de maatschappij. Dat was mede de reden dat het conservatorium een intervisiedag voor buitenschoolse muziekeducatie organiseerde… Een boeiende ochtend was het, met de presentatie van een onderzoek naar buitenschoolse muziekeducatie in de provincie Brabant, een keynote van Suzan Lutke en verschillende praktijkvoorbeelden van hoe buitenschoolse muziekeducatie in de huidige tijd kan worden vormgegeven.
Het was een dag die bedoeld was om je als muziekdocent te (her)bezinnen op jouw positie in de maatschappij.
Nou, ik kan je zeggen, dat doel is bij mij zeker bereikt!

Met mijn hoofd vol gedachtes en ideeën reisde ik weer huiswaarts, op weg naar weer een aantal buitenschoolse muzieklessen!

In dit blog zet ik mijn gedachtes op een rijtje… Reacties zijn altijd meer dan welkom, ik wissel graag van gedachten met jullie.

Je kunt Facebook niet openen of je komt wel weer een filmpje of artikel tegen waarin het goede van muziek wordt verteld. Muziek is goed voor iedereen. Muziek is een taal die iedereen spreekt, is ook een veel gehoorde kreet. Veel projecten voor vluchtelingen draaien om  muziek, omdat je met muziek heel snel iemand bereikt… En dan nog dat Meer muziek in de klas, dat kent tegenwoordig iedereen, toch?
Maar ja, dat gaat dan toch vooral over binnenschoolse muziekeducatie, en aangezien ik geen schoolmuziek gestudeerd heb, is dat niet zo zeer mijn terrein. Of toch wel? Want ik ga regelmatig voor workshops en lessenseries naar basisscholen, en doe dat met superveel plezier…

Mark Rutte op tv die aangeeft dat gevallen muziekscholen (en dat waren er heel wat, zeker in de provincie Brabant), hun teloorgang aan zichzelf te danken hadden én dat de landelijke politiek hierop geen invloed heeft. Nee, dit valt onder de verantwoordelijkheid van gemeenten. Nou, lekker dan! En zeker die quote dat het hun eigen schuld was dat ze hun deuren moesten sluiten, die muziekscholen. Dat doet pijn…

Maar wacht nou ‘s even…. Misschien is het wel zo dat op die muziekscholen nog niet goed werd nagedacht over de positie van muziekonderwijs in de 21e eeuwse samenleving… Waren ze niet goed voorbereid op de vraag die uit de samenleving kwam? Of…?
Teveel overhead? Of…?
Ik kan er geen passend antwoord op geven…

Zelf heb ik ooit ingevallen op een muziekschool als docent, maar verder heb ik nooit op zo’n school gewerkt. Vroeger, van mijn 8e tot mijn 17e volgde ik zelf lessen aan een muziekschool.
De docent bepaalde, vanuit zijn expertise en ervaring, welke lesboeken er gebruikt werden en welke composities er op de lessenaar lagen. Het was methodegestuurd onderwijs. Mij maakte het allemaal niet uit, als ik maar lekker muziek kon maken! Ik studeerde net zolang tot ik het huiswerk van die week goed kon spelen…

Methodegestuurd onderwijs, dat was er ook op het conservatorium.

In de methodiek-lessen leerden we over het zogenaamde bloem-model. Alle aspecten van het musiceren kwamen als blaadjes van de bloem bij elkaar en uiteindelijk leidden deze naar het hart van de bloem, het goed uitvoeren van een bepaald muziekstuk.
Zo werk je bijvoorbeeld aan een toonladder, ritme, ademhaling etc, om uiteindelijk bij dat muziekstuk uit te komen… Je probeert de blaadjes van de bloem zodanig te maken dat ze aansluiten bij de behoeften van een leerling. Dat is iets wat ik in mijn dagelijks lespraktijk nog altijd doe… Een dyslectische leerling benader je bijvoorbeeld meer auditief, pas later ga je naar de noten op papier.

De titel van dit blog is ‘muziekdocent in de 21e eeuw’… Maar wat is er dan zo anders in de 21e eeuw? Volgens alle reclamepraatjes maakt muziek slim, creatief, goed in samenwerken etc…
Maar hoe zit dat dan met de traditionele 1-op-1 lessen? Leer je daar dan van samenwerken? En van die traditionele methodegestuurde opleiding, wordt je daar zo creatief van?
Maar die methode is wel prettig als leidraad toch? Voor wie eigenlijk? Voor de leerling? Of voor mij als docent?

Ik denk dat een methode prettig is als leidraad, voor alle partijen. Maar of dat per se een traditionele methode moet zijn? In mijn optiek is het slim om de methode ook op de leerling af te stemmen. Leerlingen hebben allemaal verschillende intelligenties (zoek maar eens op meervoudige intelligentie) en je kunt ze dus allemaal op een andere manier het beste bereiken en hen laten genieten van muziek en muziek maken! Want dat is toch het uiteindelijke doel. Probeer steeds vanuit de leerling te denken, niet vanuit ‘jouw’ methode.

En dan nog iets anders: muziek is goed voor iedereen! Toch?!
Maar als dat zo is, moeten we dan ook niet voor elke aparte doelgroep een apart programma aanbieden?
Ik kan er zo al wel een aantal bedenken (waarvan ik enkele voorbeelden ook al aan het uitwerken ben)
– Met muziek meer zelfvertrouwen (voor faalangstige jongeren)
– Werelds feest (voor jongeren met verschillende culturele achtergronden)
– Blaas je best (voor leerlingen van harmonieën en fanfares)
– 2 maten rust (voor (jong)volwassenen met een ernstige ziekte)

De lessen van deze verschillende programma’s kunnen elkaar wellicht best gedeeltelijk overlappen… Maar hier komt ook een stukje marketing om de hoek kijken. Ja, ook daar moet de hedendaagse muziekdocent in thuis zijn!

Zelf ben ik de afgelopen tijd al erg druk geweest met het nadenken en brainstormen over mijn lespraktijk, en welke plaats ik als docent inneem in de maatschappij. De intervisiedag heeft me geholpen verder te denken over deze zaken. Wordt dus zeker vervolgd.

Wil je reageren? Heb je ideeën? Laat het me weten!

Blessures bij het musiceren

Muziek maak je niet alleen met je instrument, maar vooral ook met je lichaam. Voor zangers en dirigenten geldt zelfs: het lichaam is hun énige instrument. Om ontspannen te kunnen musiceren is een goede lichaamsbeheersing dus essentieel. Een verkeerde houding of techniek kan tot allerlei klachten leiden, zoals pijn en ontstekingen aan spieren, pezen en gewrichten of problemen met de ademhaling of stembanden.
Pijn, krachtverlies en stijfheid beïnvloeden de muzikale prestaties. Door een stijve nek of een pijnlijke schouder ga je anders bewegen. Zo raken de spieren uit balans. Ook kan pijn je ademhaling, concentratievermogen, slaappatroon en stemming negatief beïnvloeden. Je dreigt dan in een vicieuze cirkel te belanden, waardoor je niet meer optimaal kunt functioneren.

Een goede lichaamsbeheersing is van levensbelang voor en musicus, maar ook voor een amateurmuzikant die (vele) uren per week studeert.

Je kunt hiervoor naar een Mensendieck therapeut gaan die je leert om je lichaam beter te beheersen, maar ook de Alexander techniek wordt veel gebruikt.

Ik zal uitleggen wat het verschil is tussen die twee:

Bij Mensendieck draait het erom dat veel klachten kunnen worden behandeld of liever nog voorkomen met behulp  van een Mensendieck therapeut.  . De oefentherapeut maakt patienten bewust van hun houding en manier van spelen in relatie tot de klachten die ze hebben, maar ook van de reactie van het lichaam op pijn, (over)belasting en spanningen.
Samen gaan patient en therapeut op zoek naar de oorzaak van de klachten. Onder begeleiding van de therapeut leert een musicus zo een gezondere houding en manier van spelen. Zo leer je verkeerde (speel)gewoontes herkennen en doorbreken, wat uiteraard beter is voor jou en je lichaam, maar ook voor je muziek!

De Alexander Techniek leert musici hoe ze efficienter kunnen omgaan met hun bewegingsmechanisme.
Ook wordt deze gebruikt om klachten te voorkomen en verhelpen, podiumangst te verminderen en beter te presteren!

Omdat musici veel van zichzelf in de muziek leggen, wordt er niet alleen gekeken naar enkel fysieke factoren. Ook wordt je bewuster van dingen als: Hoe ga ik om met druk? Wat denk ik precies voor dat moeilijke loopje? Door o.a. antwoord te geven op deze vragen, raak je geoefend in het opsporen van overbodige mechanismen en gedachten die de muziek en de uitvoering ervan hinderen.

Alexander Techniek biedt je de mogelijkheid om belemmerende en vaak hinderlijke mechanismen mentaal te leren stoppen, zodat de muziek vollediger tot zijn recht kan komen. Door het benaderen van je lichaam en geest als een eenheid en het zuiver focussen van je gedachten, ben je beter in staat om geco?rdineerd te handelen.

Aan veel conservatoria is Alexander Techniek tegenwoordig een vast onderdeel van het curriculum. Musici en conservatoriumstudenten staan vaak onder grote druk om zo goed mogelijk te presteren. Denk bijvoorbeeld aan optredens, voorspeelklassen, examenstress, het samenspel met collega-musici en je (onberispelijke) persoonlijke prestatie. Je wilt niet verstek laten gaan omdat je bijvoorbeeld last hebt van je pols!
Bovendien bestaat dan de kans dat je plek wordt ingenomen door een andere kandidaat. Veel musici trekken vaak pas laat aan de bel als er iets mis is. Dit is jammer, want hoe eerder je een klacht signaleert hoe beter je hem in de regel kan verhelpen.

Ikzelf heb gelukkig geen klachten, maar wil me toch verder gaan verdiepen in Mensendieck en de Alexander techniek. Voor mezelf, maar ook om mijn leerlingen en orkestleden daarmee te kunnen helpen!

jahoor, het is weer die tijd van het jaar

De blaadjes vallen, een straffe oostenwind steekt op, de ene dag zon en nog aardig warm, de volgende dag koud en winderig… De verkoudheid ligt op de loer.

Ikzelf werd er vorige week vol door getroffen.. Naar gevoel, keelpijn, hoesten, snotteren én geen stem. Dat laatste is vooral als dirigent en docent heel vervelend, maar ach.. De orkestleden en leerlingen houden er wel rekening mee en dan gaat het allemaal best.

Maar dan het spelen. Ik kreeg er afgelopen week alweer veel vragen over: kan/mag dat dan wel als je verkouden bent, en wordt het dan niet erger?

Ik zeg altijd: proberen kan altijd, je voelt zelf het beste hoe het gaat en of je meer of minder last krijgt.
Zelf ben ik ook weleens naar huis gegaan van een repetitie omdat ik alleen maar zat te hoesten. Maar het komt ook voor dat ik me juíst beter ga voelen als ik ga spelen.

En ja, hoge noten lukken wel wat minder, en ja ik heb minder adem, maar het is wél ontspannen!

Wat wel belangrijk is als je verkouden hebt zitten ‘toeteren’: zorg dat je in ieder geval je mondstuk goed ontsmet. Even uitkoken in een pannetje met 1/2 deel azijn en 1/2 deel water en klaar is Kees!

Ik wens iedereen een gezond najaar/herfst toe!

PS. over gezondheid gesproken: de komende periode zal ik in mijn blogs aandacht besteden aan onder andere gehoorbescherming en houding!

Houdbaarheidsdatum?

Soms krijg ik weleens vragen van muzikanten, of van sollicitatiecommissies wat de houdbaarheidsdatum van een dirigent is bij een orkest…
Zo’n dirigent die misschien wel 40 jaar voor een orkest staat, wat ik daar dan van vind…

Ik vind dat altijd een moeilijke vraag. Net zoals bij etenswaren is de houdbaarheidsdatum afhankelijk van een aantal factoren:
– de dirigent, zijn belevingswereld, zijn ervaringen en ambities
– de orkestleden, hun belevingswereld, hun muzikale ambities en hun bereidheid om zich in te zetten voor het orkest
– het bestuur, hun kennis, kunde, daadkracht en communicatie
– de samensmelting van deze factoren, en de mengverhouding daarvan

Je snapt dat al deze factoren steeds wisselend zijn, dus ik denk dat er geen vaste houdbaarheidsdatum is voor dirigenten.
Wel denk ik dat je als dirigent regelmatig voor jezelf op een rijtje moet zetten hoe alles gaat en hoe het staat met jouw houdbaarheidsdatum bij een bepaald orkest.

Ikzelf doe dat ook regelmatig, maar toch blijft het dan lastig om een goede beslissing te nemen, maar het is wel superbelangrijk!
Je moet daarbij in het belang van de vereniging denken, maar vooral ook een goede beslissing voor jezelf nemen.
Zo besloot ik onlangs dat ik, na acht jaar, ga stoppen als dirigent bij fanfare Sint Caecilia in ‘s-Heerenhoek… 15 januari 2017 zal mijn afscheidsconcert daar zijn.

Ik denk dat maximaal 10 jaar voor 1 orkest staan een goed uitgangspunt is, maar als alle partijen elkaar nog prima motiveren, inspireren en enthousiasmeren, dan kan het misschien best 15 jaar worden, of 20 of 30…

Wat vind jij? Is er een maximale tijd dat een dirigent voor een orkest kan/mag staan? En waarom?