De afgelopen weken waren er veel 'verplichte' muzikale nummers. En dan heb ik het niet over verplichte concourswerken, maar over dagen waarop muziekverenigingen traditioneel altijd acte de présence geven zoals Koningsdag, Dodenherdenking en Bevrijdingsdag. Meer dan eens kreeg ik de vraag of zulke dagen voor mij als dirigent nou wel zo interessant zijn. Vandaag wil ik daar mijn blog aan wijden.
Laat ik beginnen met te zeggen dat muziek mijn passie is. Als er ergens muziek te maken of te dirigeren valt, dan wil ik dat graag en goed doen. Ook als dat voor de zoveelste het Wilhelmus is. Want juist dat Wilhelmus moet iedere keer weer netjes klinken. Het is ons volkslied!
Dat geldt ook voor bijvoorbeeld de koraalmuziek die bij de dodenherdenking wordt gespeeld. Ja, die heb ik al vaker gedirigeerd, maar dat maakt het niet minder interessant! Een orkest mooi en verzorgd laten klinken is op ieder moment belangrijk en een mooie en waardevolle uitdaging.
Daar komt nog eens bij dat ik het als een eer voel om het volkslied te mogen dirigeren én herdenkingen muzikaal te omlijsten met stemmige muziek. Op die manier geef je met jouw muziek ook steun en warmte aan de samenleving. En dat is weer een stukje goodwill dat je kweekt voor andere concerten waarvoor je wellicht subsidie of sponsoring bij elkaar wilt sprokkelen.
Dus ik voel de 'moetjes'. meer als een eer en wil het dan ook graag goed doen. En ik denk dat je met de 'moetjes' een boel goodwill kweekt in de gemeenschap die je later goed van pas kan komen: meer sponsoring, maar wellicht ook meer publiek voor je concerten, misschien zelfs meer leden.
Ieder openbaar optreden geef je als orkest/dirigent een visitekaartje af!