Vorige week schreef ik er al een beetje over: als het lukt om jezelf te verbeteren, dan mag je jezelf een schouderklopje geven!
Maar hoe geef je jezelf nou een schouderklopje dat je tegelijkertijd weer motiveert om door te gaan?
Daar ga ik je vandaag iets over leren! Een motiverend schouderklopje gaat niet over het eindresultaat, maar over het proces richting dat eindresultaat. Dus geef je zelf niet een cadeautje omdat je iets goed speelt, maar omdat je dat goede spelen via een mooie en goede weg hebt bereikt.
Dat klinkt misschien een beetje zweverig, maar daarmee houd je wel motivatie voor het proces, en voorkom je faalangst bij jezelf.
Te vaak heb ik meegemaakt dat alleen goede eindresultaten beloond worden. Natuurlijk is het belangrijk dat je een stuk goed kunt spelen, maar belangrijker is dat je dat op een goede manier hebt bereikt, en dat de muziek leeft in jou.
En de muziek kan gerust leven, terwijl je toch nog fouten maakt. Beloon wat je gedaan hebt, beloon het proces, niet het product!
En dan? Waarmee beloon je jezelf dan? Ik zou je aanraden om jezelf te belonen met iets muziekgerelateerds: een nieuw boek, het luisteren van een interessante podcast, accessoires voor je instrument, etc, etc..
Zo hou je het compliment dichtbij het proces.