Ik hoor veel mensen al denken: wat is dat nou weer voor hippe term…
En toch dekt dit de lading denk ik..
Als musicus moet je in de huidige samenleving jezelf een beetje opnieuw uitvinden. Sommige collegae vinden dat niet leuk, ronduit vervelend of misschien gewoon heel spannend of zelfs eng.
Ik vind het persoonlijk wel leuk: Ik denk dat het goed is dat je regelmatig gedwongen wordt om te reflecteren op je eigen functioneren.
En dat dan in relatie tot hoe de samenleving er op dat moment uit ziet.
Jezelf opnieuw uitvinden om zo musicus 2.0 te worden, dat is best spannend, maar ook juist heel erg leuk, want het is ook een uitdaging!
Ik schreef vorige week al over een andere manier van lesgeven, maar wat te denken van een stuk marketing (hoe zorg je dat je je doelgroep bereikt?!), een stuk sociaal werk (ja soms voel ik me echt een sociaal werker, en weet je als dat een keer nodig is, dan doe ik dat met liefde. Want het is ook een teken dat mijn pupil mij vertrouwt, en dat is belangrijk om samen een doel te bereiken.
Het heeft er misschien ook mee te maken dat ik van nature behoorlijk leergierig ben: ik wil steeds meer weten en ontdekken en dat komt goed van pas! Ik schrijf nu Musicus 2.0, maar ik denk dat ik in mijn carrière ook nog wel de 3.0 en de 4.0 zou kunnen meemaken!