De titel van deze blogpost zou je wellicht eerder verwachten aan het eind van een jaar, maar ik schrijf dit verhaal toch echt hartje zomer. Wél aan het eind van de zomervakantie.. Een zomervakantie die zo anders was dan dat velen van ons zich dat in januari of februari hadden voorgesteld.
Dat gold ook voor mijzelf zoals jullie weten. Ik ben niet op vakantie gegaan, maar thuis gebleven. En met de zomerse temperaturen van de afgelopen weken was dat zo gek nog niet! Ik heb thuis het nodige kunnen klussen en tegelijkertijd kunnen genieten van de zon en een opzetzwembad in de achtertuin. Sommige dagen was het heel heet en kwam ik niet veel verder dan wat mijmeren in de schaduw…
En precies uit die mijmeringen is deze blogpost ontstaan.
Waarover ik mijmerde?
Corona, het muziekonderwijs, de hele cultuursector…en hoe het nu verder moet.
Corona legde de cultuursector plat. Concerten en optredens werden (en worden!) afgelast, orkesten (zowel op professioneel niveau als op amateurniveau) werden stilgelegd. Gelukkig mag er inmiddels weer samen gerepeteerd worden, zij het dan op afstand.
Corona liet nog maar weer eens zien hoe individualistisch onze samenleving is, maar tegelijkertijd liet het ons ook inzien hoezeer we toch gesteld zijn op écht contact met mensen. Tijdens de lockdown was ik maar wat blij dat ik mijn beste maatjes weer even zag, en wat mistten mijn orkestleden en ik het samen musiceren…
Tijdens de zomervakantie kwam naar voren dat de subsidiekraan voor culturele instellingen in Nederland flink wordt dichtgedraaid.. Orkesten, theaters, concertzalen… Voorbeelden en idealen voor jonge kunstenaars en muzikanten gaan zo verloren..
En ik heb geen glazen bol hoor, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat na de economische crisis die door Corona werd veroorzaakt ook de subsidies voor bv muziekverenigingen zullen worden gekort.
En toen ik dat allemaal las dacht ik… is er dan eigenlijk nog wel toekomst voor onze sector?
En direct daarna: Jazeker is er toekomst! Maar dan moeten we wel op een andere manier gaan kijken en acteren. Niet alleen maar dingen doen omdat we het altijd zo gedaan hebben. Dit is júist de tijd om te veranderen.. Kansen zien en pakken!
Aan de slag met muziek op een manier die past onze samenleving, bij hoe mensen nu in het leven staan.. Laten zien aan lokale en landelijke bestuurders dat onze muziekverenigingen van waarde zijn voor de samenleving. En dan niet alleen roepen dat muziek slim maakt en dan met een boek van Erik Scherder (met alle respect voor deze man overigens) gaan zwaaien.
Een leerling wil niet simpelweg boekjes doorwerken. Ja, die leerlingen zullen er zijn, maar dat zijn dan vaak natuurtalentjes die enorm intrinsiek gemotiveerd zijn… Maar muziek is toch voor iedereen? Muziek verbindt! Suzan Lutke stelt in haar boek ‘Als de muziek er al is’
zelfs dat ieder kind, iedere leerling al muziek in zich heeft… En daar ben ik het volmondig mee eens! Muziek is voor iedereen en ván iedereen.
In mijn beleving moeten muziekdocenten zichzelf opnieuw uitvinden (voor zover ze dat nog niet gedaan hebben) en aan de slag als muziekcoach!
Luister naar je leerling, luister naar de muziek van je leerling en bepaal samen routes naar een volgend doel. Maak leerlingen eigenaar van de muziekles!
En eigenlijk geldt dat denk ik ook voor orkesten, hoewel het daar natuurlijk wat lastiger is omdat je met meer personen van doen hebt… Maak mensen mede eigenaar van de muziek.
Maar laten we in vredesnaam uitdragen dat muziek voor maar vooral ook ván iedereen is. Maak de muzikale groep sterker zonder het individu uit het oog te verliezen…
Ga die samenwerking aan met een Arabische instrumentalist, zoek samenwerking met een rapper of een hiphopper… Zomaar wat ideetjes. Laat je zien op social media met hippe filmpjes, houdt de muziek levend, laat de kracht van muziek zoveel mogelijk zien, want ik geloof heilig dat op die manier onze muziek levensvatbaar blijft!
Dat is 1 kant van de medaille. Maar dan blijft natuurlijk nog wel steeds die financiële uitdaging: professionele docenten en dirigenten komen niet gratis lesgeven en dirigeren, bladmuziek is niet goedkoop en ook het organiseren van concerten kost geld.. En je mag mij een enorme positivo noemen hoor, maar ook hier geldt denk ik dat je moet zoeken naar nieuwe mogelijkheden en kansen, want die zijn er zeker denk ik. Maar die kansen liggen soms ‘out of the box’, dus de zaak is dat wij met zijn allen leren ‘omdenken’.
Ik wens jullie allemaal een levendig muziekseizoen!