Een koperblaasmondstuk moet een medium wijde rand hebben, voorzien van een redelijke scherpe afronding naar de cup toe. Wanneer dit mondstuk op de juiste wijze op de lippen wordt geplaatst zullen de lippen de vrijheid hebben om zich voor- en achterwaarts te bewegen. Voor hogere tonen zal je je lippen ietwat terug moeten trekken, terwijl voor het spelen van lagere tonen de lippen juist ontspannen moeten worden.
Een redelijk scherpe rand zal niet in de lippen 'snijden' wanneer het mondstuk goed op de mond wordt gezet: met het midden van het mondstuk op (of iets boven) de horizontale lijn van de lippen met een hoek van 90 graden met de voortanden. Soms is het nodig de onder kaak een klein stukje naar voren te plaatsen zodat de voortanden (boven en onder) recht onder elkaar vallen.
Wanneer een speler klaagt dat de scherpe rand in zijn of haar lippen snijd, wijst dit erop dat in de meeste gevallen het instrument naar beneden ‘wijst’ zodat de lippen niet kunnen rusten tegen het vlakke gedeelte maar tegen de scherpe binnenrand. Een redelijk scherpe rand herinnert de speler er aan dat de houding van het instrument niet correct is.
Het gebruik van een mondstuk met een te ronde rand is niet aan te raden. Met een smalle rand is het niet mogelijk om de druk gelijkmatig over de lippen te verdelen. Met andere woorden: een te smalle rand zal zich vlug 'afzetten' in de lippen, waardoor de speler vlug moe wordt.
Een speler met een normaal embouchure en normale lippen zal de voorkeur geven aan een mondstuk met een medium-wijde rand. Dit biedt hem zowel voldoende flexibiliteit als uithoudingsvermogen. Een te brede rand beperkt de lipspieren en de flexibiliteit. Het effect zal snel opvallen bij het snel wisselen van hoge naar lage tonen en visa versa. Brede randen kunnen mogelijkerwijs een oplossing zijn voor spelers met dikke en kwetsbare lippen.
Spelers die de slechte gewoonte hebben om hoge tonen te forceren door het mondstuk sterk tegen hun lippen te drukken of muzikanten die regelmatig het mondstuk tegen hun lippen 'smakken' tijdens het marcheren zullen ook de voorkeur hebben om mondstukken te gebruiken met een medium wijde rand.
Hoe dan ook, zelfs spelers met zeer dikke lippen en muzikanten in fanfare en harmonieorkesten of showbands zouden de voorkeur hebben voor medium wijde randen als er goed mee uit de voeten kunnen. Mondstukken met brede randen zal het spelen met te veel druk voor hoge noten bevorderen in plaats van de lippen het werk te laten doen.
Een (te) smalle rand zal een grotere flexibiliteit bieden, echter de smalle rand zal zich vlug 'afzetten' in de lippen, waardoor de bloedcirculatie wordt afgeknepen. Hierdoor zal het embouchure snel afnemen en de speler vlugger vermoeid zijn.
brede rand | smalle rand |
ronde rand | scherpe rand |