fbpx

Reflectie en de toekomst van onze sector

De laatste maanden heb ik het vaak gehoord: Ach de blaasmuziek die heeft zijn langste tijd wel gehad. Corona was echt de nekslag voor onze sector... Leden en leerlingen zijn gestopt. Het orkestspel niet gemist tijdens de lockdown? Een andere hobby gevonden misschien?! Nee, de blaasmuziek die gaat het niet redden.

Maar wat nou als we eens wat meer gaan reflecteren met zijn allen? Ik denk dat de blaasmuziek nog een heeeeeeeel lang leven beschoren is, mits we met zijn allen onze ogen en oren goed open houden en vooral ook naar onszelf en onze eigen rol kijken.

Waarom ben jij of bent u lid geworden van een muziekvereniging? Omdat het fijn is om samen muziek te maken? Omdat het gezellig is? Omdat je met muziek vriendschappen op doet voor het leven?
Hoe is dat voor jou? En hoe is dat voor andere leden van jouw vereniging, of voor leden van andere verenigingen?

En als je dat dan weet... Hoe kun je daar dan op inspelen zodat mensen wél binnenboord blijven?

Kijk eens wat verder dan: we doen altijd 1x per jaar een bbq en verder draait het vooral om de concerten, en ja die hadden we de afgelopen tijd niet zoveel...

Met 1 van mijn orkesten hebben we in de lockdown wekelijks een online activiteit ontplooid. Bijna iedereen was er steeds bij, en er zijn nul (0!) leden vertrokken... De gezelligheid, de vriendschappen die was er ondanks Corona toch gewoon. Mensen hadden het idee toch ergens bij te horen!

Dat gevoel is belangrijk, want daardoor willen mensen ook echt 'werken' voor komende muzikale activiteiten. 
Tegelijkertijd moet je dat gevoel warm zien te houden dat mensen ergens bij horen... Een muziekvereniging is niet alleen maar muziek, het is vooral ook een sociaal gebeuren, en ik denk dat daar de sleutel ligt tot het behoud van onze mooie sector! 

Want als we er samen voor gaan, dan klinkt er voorlopig nog geen slotakkoord!